کوچینگ و پساکرونا

به دلیل تمرکز فعالیت‌هایم بر روی موضوعات بین‌المللی، قبل از کرونا حدود نیمی از سال را در سفر و خارج از کشور بودم. این کار باعث می‌شد برخی مراجعین به دلیل عدم دسترسی حضوری به من احساس نارضایتی داشته باشند. حتی مواردی اعتراض هم کرده بودند و یک مورد لغو قرارداد هم داشتم که کاملا منطقی بود.

حتی در اروپا هم یک جلسه چند ساعته یا نیم روزی برای من به این معنی بود باید یک یا دو روز را صرف سفر کردن و رفت و آمد کنم. از ژانویه ۲۰۲۰ که پس از حدود چهار ماه به تهران برگشتم، هیچ سفری نداشتم. تردید ندارم که در سال ۲۰۲۱ هم پرواز زیادی نخواهم کرد. تردید دارم که نیاز به سفر تا یکی دو سال بعد هم به سطح قبل از پاندمی کرونا برگردد.

این اوضاع را با عینک خوش‌بینی، فرصت تلقی می‌کنم. این روزها فرصت بیشتری برای حمایت از خانواده و ایده‌های علمی، فرهنگی و به خصوص زیست محیطی دارم. چیزهایی که برای من عزیز هستند. برخی اقدام ابتکاری با ارائه کوچینگ پیشگامانه و کم هزینه به گروه‌های آسیب‌پذیر هم برایم بسیار لذت‌بخش بوده. این فعالیت‌ها مستلزم هزینه زیادی نیستند اما تأثیر زیادی در نحوه زندگی ما خواهند داشت. جامعه ما به جوانان و زنان بیشتری در پست‌های مدیریتی نیاز دارد.

فرصتی برای تغییر

در طول یک سال گذشته، کوچینگ هم بی تاثیر از همه‌گیری کرونا نبوده است. تغییر مباحث اجتماعی از رشد به بقا و از مثبت ماندن تا مقابله با اضطراب، باعث شده تا کوچینگ بیش از هر زمان دیگری مورد نیاز شود.

فاصله فیزیکی اجباری همراه با فشار پاسخگویی به چنین زمان‌های نامشخصی به بسیاری از مدیران کمک کرده است که مسائل را واضح تر ببینند. شبیه یک مدل تجاری که نیاز به تغییر شکل دارد. چون به دلایل عملکردی دیگر نمی‌توان آن را حفظ کرد.

اعطای القاب مدیریتی، هیچ کس را مدیر نمی‌کند، بلکه این شایستگی‌های اکتسابی، آموخته شده و تجربی است که از یک فرد عادی یک مدیر می‌سازد. آنگاه است که یک مدیر شایسته، برای دستیابی به راهکارهای کم هزینه و پربازده، از تهدیدها فرصت می‌سازد. تصمیمات بسیاری هست که ما به طور معمول نمی‌خواهیم به آن تن دهیم ولی در شرایط پاندمی کرونا نمی‌توانیم از آن اجتناب کنیم.

ریتم جدید کوچینگ

تاثیر این عوامل باعث تغییر ریتم کوچینگ در جهان شده است. افزایش تمایل به برقراری تماس‌های غیرحضوری ولی فوری، نشان می‌دهد مدیران اجرایی الان تمایل دارند بیشتر از کوچینگ استفاده کنند. اگر این ریتم، پیش از همه‌گیری کرونا معمولا ماهیانه یا حداکثر هر هفته یک جلسه بود، در ماه‌های اخیر، گاهی تماس‌های روزانه جایگزین شده است. از طرفی، جلسات تلفنی و ویدیویی، افزایش یافته است. هنگامی که پس زمینه ملاقات حضوری را را از دست می دهید، نگاهی ناشناخته به شرایط مراجعین پیدا می کنید.

به عنوان یک کوچ، ما نمی‌توانیم سر خود را در هنگام طوفان در ماسه فرو ببریم. در این همه‌گیری هم  باید به کمک دیگران شتافت تا با هم بر این اوقات ناپایدار و نامشخص غلبه کنیم. تقویت مطالعه و آموزش برای توانمندتر شدن یکی از راه‌های این تلاش بوده.

کوچینگ سازمانی در شرایط پساکرونا

رابطه کوچینگ سازمانی با دنیای پس از  COVID-19 چیست؟ من معتقدم که مدیران اجرایی بیش از هر زمان دیگری به کوچینگ احتیاج خواهند داشت و با شیب تندتری در آینده حتی بیشتر خواهد شد. جلسات از راه دور به شکل تکرار شونده و انعطاف پذیرتر برای انطباق با این زمینه که به سرعت در حال تغییر است.

اگر مراجع جدیدی داشتید، همچنان یک جلسه ابتدایی را پیشنهاد می‌کنم تا شناخت بهتری نسبت به یکدیگر داشته باشید. اگر امکان ملاقات حضوری باشد، اعتماد به نفس راحت‌تری ایجاد می‌شود. برای کوچینگ سازمانی و اجرایی، ملاقات با مراجع در محل سازمان، فرصت مناسبی برای مشاهده شرایط دفتر و تعامل با تیم‌ها خواهد بود.

نیاز به ایجاد و حفظ انگیزه افراد در یک جامعه اهمیت زیادی دارد. حتی در کوچینگ سازمانی هم، روحیه کارمندان و رسیدگی به نگرانی‌های آن‌ها یک باید و بدیهی است. مسئولیت این کار به عهده کارفرمایان است. مدیران باهوش و چابک، دوره پساکرونا را فرصتی برای رشد و توسعه و ترسیم فرهنگ کار جدید میدانند.

کوچینگ فردی در شرایط پساکرونا

برای برخی مشاغل چالش‌های دیگری وجود دارد. بهداشت روانی و سلامتی کوچ و مراجع اهمیت دارد. افزایش مصرف مواد مخدر و روان‌گردان، افسردگی، خشونت و درگیری‌های داخل خانواده افزایش یافته است. به همین دلایل امکان انزوای اجتماعی ترس از دست دادن شغل و درآمد هم اهمیت بیشتری پیدا کرده است.

مطالعات سازمان‌های بین‌المللی نشان می‌دهد حدود ۴۵٪ از بزرگسالان ساکن اروپا و آمریکای شمالی (کانادا و ایالات متحده) از تغییر سلامت روحی و روانی خود در اثر بیماری همه‌گیری کرونا ابراز نگرانی کرده‌اند. مطالعه دیگری در هند که  توسط انجمن روانپزشکی هند صورت گرفته، افزایش ۲۰ درصدی ناملایمات روحی و روانی را بر اثر پاندمی کرونا نشان میدهد.

آیا جامعه کوچینگ آماده پساکرونا هست؟

موسسات زیادی در حال انعقاد قرارداد کوچینگ برای تمرکز بر ایجاد روحیه همدلی و تسهیل، حفظ و تقویت نوآوری و روحیه در شرکت‌ها و سازمان‌ها هستند. کوچ‌های حرفه‌ای برای این شرایط آموزش دیده‌اند. آنها می‌دانند که چگونه باید فضایی ایجاد کنند که کارکنان احساس انگیزه و تعامل کنند. حمایت از رشد و توسعه مداوم کارمندان موجب می‌شود تا کارکنان برای مدت طولانی‌تری تحمل و البته وفاداری سازمانی خود را حفظ کنند. در این شرایط کوچینگ می‌تواند ترس از دست دادن شغل را از بین ببرد و کارایی و تعهد پرسنل را نسبت به کارفرمایان افزایش دهد.

تغییرات تعرفه و هزینه کوچینگ در شرایط پساکرونا چگونه خواهد بود؟

در شرایط فعلی، هزینه کوچینگ در سراسر جهان زیاد است. یک کوچ حرفه‌ای برای دریافت یک مدرک معبر بین‌المللی باید حدود یک تا دو سال صرف وقت و هزینه آموزش کوچینگ را تحمل کند. در شرایط پساکرونا مربیان حرفه‌ای که صلاحیت، توان و تجربه اجرایی کافی برای ارائه خدمات کوچینگ دارند به مثابه یک قایق نجات برای کنار آمدن با بحران کرونا شده‌اند. با این افزایش نیاز، افزایش هزینه کوچینگ هم خیلی دور از انتظار نیست. شخصا اعتقاد دارم، با توجه به اینکه در میانه رکود جهانی قرار داریم، این تعرفه‌ها تا چندین سال کاهش نخواهند یافت.

توصیه من به مربیان این است که از این فرصت برای آموزش بیشتر استفاده کنید. به مراجعین هم توصیه می‌کنم به دنبال مربیانی آموزش دیده، تایید صلاحیت شده، با تجربه و خوش‌نام باشید. برای کاهش هزینه کوچینگ خود، کیفیت، فرصت و عمر خود را قربانی نکنید.

در یک مطالعه  ICF که توسط موسسه PwC Research انجام شده، نشان می‌دهد که کوچینگ در مراجعین علاوه بر تسریع در رسیدن به اهداف و موفقیت‌های فردی و شغلی، اعتماد به نفس و احساس رضایت نیز ایجاد می‌کند. در این مطالعه بین‌المللی، ۹۷٪  از کسانی که کوچینگ را تجربه کرده‌اند، از این تجربه ابراز رضایت کردند.

سخن پایانی

مربیان تایید صلاحیت شده، برای کمک به بحران‌ها در مشاغل یا زندگی آموزش دیده‌اند. اگر ترس از دست دادن شغل یا درآمد دارید، این دقیقا همان جایی است که کوچینگ می تواند کمک کند. پاندمی کرونا با همه تلخی‌ها و دردسرهایی که داشته، یک فرصت تغییر ایجاد کرده است. چرا از این توفیق اجباری به درستی بهره نگیریم؟