| Kemal Basaranoglu | Founder & Professional Coach | Turuncu Yeşil Coaching Consulting | Reno, USA |
آنچه در این مقاله خواهید یافت:
To Be A Coach Or To Do Coaching
You can easily find people who call themselves as a coach. Some of them had never get coaching session for themselves before.
Some of them never had any training too. But they are assuming themselves the biggest.
I have done 2.200 coaching hours and accompanied over 60 coaches journey during and after coaching training as a coach, mentor and supervisor. So what’s your vision?
To do coaching? If it is, do not waste any coin from now on!
Kemal Basaranoglu
Graduated from Industrial Engineering of Galatasaray University, Kemal started “The Art & Science of Coaching” program at Erickson Coaching International in Turkey and 10+ years as manager in Renault.
A Professional Certified Coach (PCC), his coachees are leaders, career seekers, entrepreneurs, and coaches. He is an author of Harvard Business Review Turkiye and a blogger, writing on human potential, awareness, and personal development. He is the writer of a book about coaching called “Yolunu Arayan Yolcu – Traveler Who Looks For His Way”
یکی از راهبردهای فعالیت حرفه ای این است که افراد چالشگر و ریسک پذیر را از کارمندان و کارآفرینان معمولی جدا کنند. این روش را مدل «مبارز یا نگران» (Warrior vs. Worrier) می نامند.
برخی اعتقاد دارند ایده از ترس متولد می شود ویک فرد شجاع در فعالیت حرفه ای خود از نگرش “بازی برای به دست آوردن” استفاده میکند و حتی در این راه از «مبارزه» با رقیب نیز فرار نمیکند. در مقابل، عده ای هم طرفدار کسب و کار با “نگرش مبارزه نکردن” هستند. این روش را مدل مبارز (Warrior) در برابر نگران (Worrier) نامیده اند که یک مفهوم مدیریتی را پوشش داده است.
حرفه‌ای رفتار کنید
یک فعال حرفه ای همیشه باید یک سبک تهاجمی نیز در نظر داشته باشد تا از آن برای پیروزی در بربر رقبا استفاده کند. این رویکرد همچنین برای مدیریت، نگهداری و یا غیرفعال کردن اموری که از کنترل خارج می شوند نیز کاربرد دارد که روشی برای دفاع از موقعیت به دست آمده است تا زمین بازی و دستاوردهای قبلی را از دست ندهند.
دنیای امروز به هیچ وجه از استراتژی “آماده شو، شوت بزن، جشن بگیر” حمایت نمی کند، بلکه با تکیه بر توانایی و قابلیت مدیریت، به سمت پیشرفت حرکت می کند. یک “مبارز” برنامه کاری خود را ترسیم و مورد بازنگری قرار داده تا نقاط قوت و ضعف خود را ببینید ولی با کابوس ترس از رقیب فلج نمی شود، به عقب برنمی گردد و از ترس شکست در آینده در بستر مرگ نمیخوابد!
یک مبارز میداند رشد و پیشرفت و تکامل منتظر کسی نمی ماند و به همین دلیل کارهایی را انجام می دهد که با تفکر و تحقیق و آگاهانه انتخاب کرده و حتی ممکن است همیشه بازده دلخواهی نداشته باشند اما همیشه موجب پیشرفت می شوند حتی اگر درسی باشند که از یک شکست آموخته شده باشد.
